ភ្នំពេញ:
នៅពេលដែលអ្នកនិពន្ធសរសេរអត្ថបទនេះដំបូង គឺចង់ធ្វើការវិភាគថា
តើបក្សប្រឆាំងកំពុងតែចង់នាំបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ចូលមកកម្ពុជា
នៅមុនពេលបោះឆ្នោត ឬយ៉ាងណា ដោយហេតុថា លោកសម រង្ស៊ី បានប្តេជ្ញាចិត្តថា
ដាច់ខាតលោកត្រូវត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ
ទោះបីជាលោកត្រូវប្រឈមនឹងការចាប់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែនៅក្នុងដំណើរការនៃការប្រមូល
ទិន្ន័យដើម្បីគាំទ្រដល់ការវិភាគនេះ សម្តេចហ៊ុន សែន
បានសម្រេចចិត្តស្នើទៅកាន់ព្រះមហាក្សត្រ
ដើម្បីព្រះរាជទានការលើកលែងទោសដល់លោក សម រង្ស៊ី ដែលនៅថ្ងៃទី១២
ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣ លោកក៏ទទួលការលើកលែងទោសពីព្រះមហាក្សត្រកម្ពុជា។
ដូច្នេះ ការវិភាគត្រូវបានប្តូរទិសទៅរកថា
តើការសម្រេចចិត្តរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី មានសារសំខាន់យ៉ាងណា
ដើម្បីបញ្ចៀសការបង្ហូរឈាមមួយ ដែលអាចនឹងកើតមាន
ដោយសារតែការវិលត្រឡប់របស់លោកសម រង្ស៊ី
បើសិនជាគ្មានការលើកលែងទោសទេនោះ។
នៅក្នុងទិដ្ឋភាពចំពោះមុខមួយ
រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានដកថយមួយជំហានចំពោះចំណាត់ការចំពោះលោក សម
រង្ស៊ី ដែលមានទោសជាង១០ឆ្នាំជាប់ខ្លួន
ហើយត្រូវប្រឈមមុខនឹងការចាប់ខ្លួន បើសិនជាគាត់វិលត្រឡប់មកវិញ
ដោយគ្មានការលើកលែងទោសពីព្រះមហាក្សត្រ។ ការវិភាគជ្រៅជាងនេះ
គណបក្សកាន់អំណាច និងសម្តេចនាយករដ្ឋមន្ត្រី
អាចនឹងទទួលការគោរពច្រើនពីការសម្រេចចិត្តមួយនេះ។ ទីមួយ
ការលើកលែងទោសដល់លោក សម រង្ស៊ី អាចធ្វើឲ្យការបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជា
កាន់តែមានលក្ខណ:សេរី និងប្រជាធិបតេយ្យ
ខណ:ដែលកម្ពុជាបានលះបង់បន្តិច អំពីគោលការណ៍ច្បាប់
និងយុត្តធម៌សង្គម។ សំខាន់ជាងនេះ ការលើកលែងទោសដល់លោក សម រង្ស៊ីនោះ
គឺមានន័យថា ជាការបញ្ចប់ការប្រឈមមុខដាក់គ្នា
រវាងកម្លាំងប៉ូលិសអនុវត្តច្បាប់ និងក្រុមអ្នកគាំទ្ររបស់លោកសម
រង្ស៊ី នៅពេលដែលលោកសម រង្ស៊ី វិលត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ
ហើយគាត់ត្រូវចាប់ខ្លួននៅព្រលានយន្តហោះ
ក្នុងករណីដែលគ្មានការលើកលែងទោស។ វាទំនងជាអំពើហិង្សា
អាចនឹងកើតមាននៅពេលនោះ ដោយសារតែការតទល់គ្នា រវាងសមត្ថកិច្ច
និងក្រុមអ្នកគាំទ្ររបស់លោក សម រង្ស៊ី និងគណបក្សង្គ្រោះជាតិ។
តាមពិតទៅនោះ មជ្ឈដ្ឋានជាច្រើន បានមានការព្រួយបារម្ភបែបនេះ
មុនពេលព្រះមហាក្សត្រ ព្រះរាជទានការលើកលែងទោសដល់លោក។
ដូច្នេះ តាមការវិភាគជ្រុងមួយនោះ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងលោក សម រង្ស៊ីផ្ទាល់ បានឈ្នះចិត្តរដ្ឋាភិបាល និងសម្តេចហ៊ុនសែន ដោយជំរុញឲ្យមានការលើកលែងទោសដល់លោក សម រង្ស៊ី។ ប៉ុន្តែការវិភាគស៊ីជម្រៅជាងនេះ សម្តេចហ៊ុន សែន បានរំលូតការប៉ុនប៉ងរបស់មេបក្សប្រឆាំងនៅក្នុងការនាំយកបដិវត្តន៍ ផ្កាម្លិះ ឬក៏បដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជា ដោយប្រើហ្វូងមនុស្ស ដើម្បីបះបោរ និងដណ្តើមអំណាច។ សម្តេចអាចនឹងព្រួយបារម្ភថា ការប្រឈមមុខដាក់គ្នា រវាងអាជ្ញាធរ និងក្រុមអ្នកគាំទ្រលោកសម រង្ស៊ី អាចនឹងនាំដល់ការបង្ហូរឈាមមនុស្ស។ ដូច្នេះ គណបក្សប្រឆាំង ក៏មិនអាចដើរដល់គោលដៅនៃការជំរុញការបះបោរ។
ហេតុអ្វីបានជាមានការវិភាគថា ការបះបោរប្រជាជន គឺជាគោលដៅចង់បានបំផុតរបស់លោក សម រង្ស៊ី និងគណបក្សប្រឆាំង?
ការពិតដ៏រឹងមាំចំនួនពីរ អាចគាំទ្រការវិភាគតាមទិដ្ឋភាពនេះ។ ទីមួយ ការវិភាគទូទៅ គឺគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា នឹងឈ្នះការបោះឆ្នោតនេះ ហើយបន្តកាន់អំណាចទៀត។ នេះជាការសន្និដ្ឋានរបស់អ្នកវិភាគជាច្រើន និងសារព័ត៌មានអន្តរជាតិល្បីៗ ដូចជា AFP AP Kyodo Reuters ជាដើម។
ដូច្នេះ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ នឹងមិនអាចចូលកាន់អំណាចបានឡើយ តាមរយ:ការបោះឆ្នោត នៅថ្ងៃទី២៨ខែកក្កដាខាងមុខនេះ។ ការបះបោរ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់ដែលអាចជួយពួកគេបាន បើសិនជាការវាយតម្លៃ ដោយអ្នកវិភាគ និងសារព៍ត៌មានបរទេស ពិតជាត្រឹមត្រូវមែននោះ។
ទី ពីរ លោក សម រង្ស៊ី មានផែនការយូរមកហើយ នៅក្នុងការដឹកនាំប្រទេស តាមរយ:ការបះបោរ តាមលំនាំអ្វីដែលកើតមាន នៅប្រទេសអារ៉ាប់ ដែលកំពុងតែជាប់ផុងនៅក្នុងវិបត្តិដោយសារតែការធ្វើបដិវត្តន៍ទាំងនោះ។
ហេតុអ្វីមានការវិភាគថា លោក សម រង្ស៊ី ចង់ឲ្យមានការបះបោរ ដូចជា បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ?
ដោយពិនិត្យថយក្រោយ ទៅរកអតីតកាលជាង ២ឆ្នាំមុន នៅពេលដែលប្រទេសទុយណេស៊ី បានផ្ទុះបដិវត្តន៍មួយ ដែលហៅថា បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ចាប់ពីថ្ងៃទី១៨ខែធ្នូឆ្នាំ២០១០ ហូតដល់ថ្ងៃទី១៤ ខែមករាឆ្នាំ២០១១ និង សកម្មភាពរបស់លោក សម រង្ស៊ី ៧ខែក្រោយពេលនោះ គេនឹងងាយគិតថា មេបក្សប្រឆាំងរូបនេះ ដែលធ្លាប់ល្បីឈ្មោះ ជាដង្ខៅបាតុកម្ម រង់ចាំតែពេលវេលាទុំជោរ ដើម្បីឈានដល់ការបះបោរនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដោយមិនខ្វល់ថា នឹងមានការបង្ហូរឈាមមនុស្ស ឬយ៉ាងណាឡើយ ដើម្បីបុព្វហេតុអ្វីដែលក្រុមលោកហៅថា “ការផ្លាស់ប្តូរ”។
បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ បានផ្ទុះនៅប្រទេសទុយណេស៊ី នៅថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូឆ្នាំ២០១០ រហូតដល់ថ្ងៃទី ១៤ខែមករាឆ្នាំ២០១១ ដោយបង្ខំឲ្យប្រធានាធិបតី បេន អាលី បានលាលែងពីតំណែង។ ប៉ុន្តែរហូតមកទល់ពេលនេះ ទុយណេស៊ី ស្ថិតនៅក្នុងវិបត្តិនៅឡើយ។ ការបះបោរនោះ បានរាលដាលដល់ប្រទេសអារ៉ាប់ ដែលផ្ទុះចេញជាអ្វីដែលគេហៅថា បដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” ដែលនាំទៅដល់ការដួលរលំរបស់មេដឹកនាំប្រទេសអេហ្ស៊ីប លីប៊ី ស៊ីរី និង យេមេនផងដែរ។
នៅពេលមានការដួលរលំតៗគ្នាបែបនេះ លោក សម រង្ស៊ី ក៏ចាប់ផ្តើមមានគំនិតចម្លងយកបដិវត្តន៍បែបនោះ មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជា ដោយមិនខ្លាចអំពីផលលំបាកដែលបណ្តាលមកពីការបះបោរបែបនោះឡើយ។ នៅថ្ងៃទី២១ ខែកក្កដា លោក សម រង្ស៊ី បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសទុយណេស៊ី ដោយចង់រៀនសូត្រ និងដកពិសោធន៍ អំពីរបៀបដឹកនាំការបះបោរនៅប្រទេសនោះ។
គណបក្សរបស់លោក មិនញញើត នឹងប្រកាសត្រង់ៗអំពីទស្សនកិច្ចនោះ ហើយថែមទាំងបង្ហាញអំពីចេតនានៃការរៀបចំការបះបោរនៅកម្ពុជា តាមរយ:ទស្សនកិច្ចដ៏កម្ររបស់លោកសមរង្ស៊ី។ នៅថ្ងៃទី២១ ខែកក្កដាឆ្នាំ២០១១ គណបក្សសម រង្ស៊ី ក៏បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយ ដែលនិយាយត្រង់ៗអំពីចេតនារៀបចំអ្វីដែលគេហៅថា “អំណាចប្រជាជន” ដោយចង់ឲ្យមានបដិវត្តន៍ តាមលំនាំបដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” កើតមាននៅកម្ពុជា ដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរលើផ្លូវប្រជាធិបតេយ្យស្រាប់ទៅហើយនោះ។
ជាមួយនឹងចំណងជើង “លោក សម រង្ស៊ី នៅប្រទេសទុយណេស៊ី ដើម្បីរៀបចំ “អំណាចប្រជាជន ”នៅកម្ពុជា សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់គណបក្សសម រង្ស៊ី បានឲ្យដឹងថា សមរង្ស៊ីអំពាវនាវឲ្យមានអ្វីដែលហៅថា សម្ព័ន្ធភាពប្រជាជន ដើម្បីផ្តួលរំលំមេដឹកនាំ ដែលកាន់អំណាចច្រើនទសវត្សរ៍។
សកម្មភាពថ្មីៗនេះរបស់លោក សម រង្ស៊ី ក៏បានព្យាយាមប្រមូលកម្លាំងគាំទ្រពីយុវជន សម្រាប់សុបិនមួយនេះរបស់គាត់ និងគណបក្សប្រឆាំង។ លោក សម រង្ស៊ី បានសម្រេចហ៊ានប្រឈមនឹងការចាប់ដាក់គុក នៅពេលគាត់វិលត្រឡប់មកវិញ។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនោះ គណបក្សរបស់គាត់ ក៏ត្រៀមមនុស្សជាច្រើនពាន់នាក់ ដើម្បីទៅទទួលគាត់នៅព្រលានយន្តហោះផងដែរ។
សាកគិតទៅមើល នឹងមានអ្វីកើតឡើង បើសិនជាប៉ូលិស តាំងចិត្តធ្វើតាមសាលក្រមតុលាការ ហើយចាប់ខ្លួនលោក សម រង្ស៊ី ហើយអ្នកគាំទ្រគាត់ មិនបណ្តោយឲ្យប៉ូលិសចាប់ខ្លួនគាត់នោះ។ ពេលនោះ មនុស្សគ្រប់គ្នា នឹងធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់ របស់លោក សម រង្ស៊ី ហើយការប៉ះទង្គិចគ្នាប្រាកដជាកើតឡើង ចំណែកផលវិបាកគឺគ្មាននរណានឹកស្មានដល់ឡើយ។
ការចាប់លោក សម រង្ស៊ី នឹងអាចផ្តល់លេសគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការដុតបញ្ឆេះការបះបោរមួយ តាមអ្វីដែលលោក សម រង្ស៊ី ធ្លាប់គិត។ ការបះបោរជាចំហមួយ នឹងអាចប្រកាសឡើងនៅពេលនោះ ហើយអាចនឹងរុញច្រានកម្ពុជា ឲ្យធ្លាក់ក្នុងវិបត្តិនយោបាយដ៏សែនធ្ងន់ ឬសង្គ្រាមស៊ីវិលដូចដែលអ្វីបានកើតនៅប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងឡាយ ដែលឆ្លងកាត់បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ឬបដិវត្តន៍រដូវផ្ការីក ឬក៏បដិវត្តន៍ផ្កាឈូក។
ទស្សនាវដ្តី The Economist បានសន្និដ្ឋានថា ប្រទេសទុយណេស៊ី ប្រទេសអេហ្ស៊ីប ប្រទេសលីប៊ី ប្រទេសយេម៉េន និងប្រទេសស៊ីរី ដែលកើតមានបដិវត្តន៍ទាំងនោះ គឺគ្មានប្រទេសណាមួយ រហូតមកទល់ពេលនេះ មានស្ថិរភាពនយោបាយ ឬលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដ៏ត្រឹមត្រូវឡើយ។ ការតវ៉ា បាតុកម្ម អំពើហិង្សា កុប្បកម្ម ភេរវកម្ម កំពុងញាំញីប្រទេសទាំងនោះ ពិសេសប្រទេសស៊ីរី ស្ថិតនៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅឡើយ។
ប្រទេសកម្ពុជាដែលត្រូវគេ ចាត់ទុកថា កំពុងតែធ្វើដំណើរលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនោះ មិនគួរនឹងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងនោះឡើយ។ ចំណែកលោក សម រង្ស៊ី ក៏មិនគួរគិតអំពីអ្វីដែលបំផ្លិចបំផ្លាញ សម្រាប់ប្រទេស និងប្រជាជនកម្ពុជាដែរ។
នៅក្នុងការវិភាគលើកក្រោយ អ្នកនិពន្ធ នឹងព្យាយាមពន្យល់លម្អិតថា តើការបះបោរនៅប្រទេសទាំងនោះ មានទំហំផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរប៉ុនណា ហើយថាហេតុអ្វី ក៏កម្ពុជាមិនគួរចម្លងវាចូលមក៕
ដូច្នេះ តាមការវិភាគជ្រុងមួយនោះ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងលោក សម រង្ស៊ីផ្ទាល់ បានឈ្នះចិត្តរដ្ឋាភិបាល និងសម្តេចហ៊ុនសែន ដោយជំរុញឲ្យមានការលើកលែងទោសដល់លោក សម រង្ស៊ី។ ប៉ុន្តែការវិភាគស៊ីជម្រៅជាងនេះ សម្តេចហ៊ុន សែន បានរំលូតការប៉ុនប៉ងរបស់មេបក្សប្រឆាំងនៅក្នុងការនាំយកបដិវត្តន៍ ផ្កាម្លិះ ឬក៏បដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជា ដោយប្រើហ្វូងមនុស្ស ដើម្បីបះបោរ និងដណ្តើមអំណាច។ សម្តេចអាចនឹងព្រួយបារម្ភថា ការប្រឈមមុខដាក់គ្នា រវាងអាជ្ញាធរ និងក្រុមអ្នកគាំទ្រលោកសម រង្ស៊ី អាចនឹងនាំដល់ការបង្ហូរឈាមមនុស្ស។ ដូច្នេះ គណបក្សប្រឆាំង ក៏មិនអាចដើរដល់គោលដៅនៃការជំរុញការបះបោរ។
ហេតុអ្វីបានជាមានការវិភាគថា ការបះបោរប្រជាជន គឺជាគោលដៅចង់បានបំផុតរបស់លោក សម រង្ស៊ី និងគណបក្សប្រឆាំង?
ការពិតដ៏រឹងមាំចំនួនពីរ អាចគាំទ្រការវិភាគតាមទិដ្ឋភាពនេះ។ ទីមួយ ការវិភាគទូទៅ គឺគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា នឹងឈ្នះការបោះឆ្នោតនេះ ហើយបន្តកាន់អំណាចទៀត។ នេះជាការសន្និដ្ឋានរបស់អ្នកវិភាគជាច្រើន និងសារព័ត៌មានអន្តរជាតិល្បីៗ ដូចជា AFP AP Kyodo Reuters ជាដើម។
ដូច្នេះ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ នឹងមិនអាចចូលកាន់អំណាចបានឡើយ តាមរយ:ការបោះឆ្នោត នៅថ្ងៃទី២៨ខែកក្កដាខាងមុខនេះ។ ការបះបោរ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់ដែលអាចជួយពួកគេបាន បើសិនជាការវាយតម្លៃ ដោយអ្នកវិភាគ និងសារព៍ត៌មានបរទេស ពិតជាត្រឹមត្រូវមែននោះ។
ទី ពីរ លោក សម រង្ស៊ី មានផែនការយូរមកហើយ នៅក្នុងការដឹកនាំប្រទេស តាមរយ:ការបះបោរ តាមលំនាំអ្វីដែលកើតមាន នៅប្រទេសអារ៉ាប់ ដែលកំពុងតែជាប់ផុងនៅក្នុងវិបត្តិដោយសារតែការធ្វើបដិវត្តន៍ទាំងនោះ។
ហេតុអ្វីមានការវិភាគថា លោក សម រង្ស៊ី ចង់ឲ្យមានការបះបោរ ដូចជា បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ?
ដោយពិនិត្យថយក្រោយ ទៅរកអតីតកាលជាង ២ឆ្នាំមុន នៅពេលដែលប្រទេសទុយណេស៊ី បានផ្ទុះបដិវត្តន៍មួយ ដែលហៅថា បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ចាប់ពីថ្ងៃទី១៨ខែធ្នូឆ្នាំ២០១០ ហូតដល់ថ្ងៃទី១៤ ខែមករាឆ្នាំ២០១១ និង សកម្មភាពរបស់លោក សម រង្ស៊ី ៧ខែក្រោយពេលនោះ គេនឹងងាយគិតថា មេបក្សប្រឆាំងរូបនេះ ដែលធ្លាប់ល្បីឈ្មោះ ជាដង្ខៅបាតុកម្ម រង់ចាំតែពេលវេលាទុំជោរ ដើម្បីឈានដល់ការបះបោរនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដោយមិនខ្វល់ថា នឹងមានការបង្ហូរឈាមមនុស្ស ឬយ៉ាងណាឡើយ ដើម្បីបុព្វហេតុអ្វីដែលក្រុមលោកហៅថា “ការផ្លាស់ប្តូរ”។
បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ បានផ្ទុះនៅប្រទេសទុយណេស៊ី នៅថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូឆ្នាំ២០១០ រហូតដល់ថ្ងៃទី ១៤ខែមករាឆ្នាំ២០១១ ដោយបង្ខំឲ្យប្រធានាធិបតី បេន អាលី បានលាលែងពីតំណែង។ ប៉ុន្តែរហូតមកទល់ពេលនេះ ទុយណេស៊ី ស្ថិតនៅក្នុងវិបត្តិនៅឡើយ។ ការបះបោរនោះ បានរាលដាលដល់ប្រទេសអារ៉ាប់ ដែលផ្ទុះចេញជាអ្វីដែលគេហៅថា បដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” ដែលនាំទៅដល់ការដួលរលំរបស់មេដឹកនាំប្រទេសអេហ្ស៊ីប លីប៊ី ស៊ីរី និង យេមេនផងដែរ។
នៅពេលមានការដួលរលំតៗគ្នាបែបនេះ លោក សម រង្ស៊ី ក៏ចាប់ផ្តើមមានគំនិតចម្លងយកបដិវត្តន៍បែបនោះ មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជា ដោយមិនខ្លាចអំពីផលលំបាកដែលបណ្តាលមកពីការបះបោរបែបនោះឡើយ។ នៅថ្ងៃទី២១ ខែកក្កដា លោក សម រង្ស៊ី បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសទុយណេស៊ី ដោយចង់រៀនសូត្រ និងដកពិសោធន៍ អំពីរបៀបដឹកនាំការបះបោរនៅប្រទេសនោះ។
គណបក្សរបស់លោក មិនញញើត នឹងប្រកាសត្រង់ៗអំពីទស្សនកិច្ចនោះ ហើយថែមទាំងបង្ហាញអំពីចេតនានៃការរៀបចំការបះបោរនៅកម្ពុជា តាមរយ:ទស្សនកិច្ចដ៏កម្ររបស់លោកសមរង្ស៊ី។ នៅថ្ងៃទី២១ ខែកក្កដាឆ្នាំ២០១១ គណបក្សសម រង្ស៊ី ក៏បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយ ដែលនិយាយត្រង់ៗអំពីចេតនារៀបចំអ្វីដែលគេហៅថា “អំណាចប្រជាជន” ដោយចង់ឲ្យមានបដិវត្តន៍ តាមលំនាំបដិវត្តន៍ “រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់” កើតមាននៅកម្ពុជា ដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរលើផ្លូវប្រជាធិបតេយ្យស្រាប់ទៅហើយនោះ។
ជាមួយនឹងចំណងជើង “លោក សម រង្ស៊ី នៅប្រទេសទុយណេស៊ី ដើម្បីរៀបចំ “អំណាចប្រជាជន ”នៅកម្ពុជា សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់គណបក្សសម រង្ស៊ី បានឲ្យដឹងថា សមរង្ស៊ីអំពាវនាវឲ្យមានអ្វីដែលហៅថា សម្ព័ន្ធភាពប្រជាជន ដើម្បីផ្តួលរំលំមេដឹកនាំ ដែលកាន់អំណាចច្រើនទសវត្សរ៍។
សកម្មភាពថ្មីៗនេះរបស់លោក សម រង្ស៊ី ក៏បានព្យាយាមប្រមូលកម្លាំងគាំទ្រពីយុវជន សម្រាប់សុបិនមួយនេះរបស់គាត់ និងគណបក្សប្រឆាំង។ លោក សម រង្ស៊ី បានសម្រេចហ៊ានប្រឈមនឹងការចាប់ដាក់គុក នៅពេលគាត់វិលត្រឡប់មកវិញ។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនោះ គណបក្សរបស់គាត់ ក៏ត្រៀមមនុស្សជាច្រើនពាន់នាក់ ដើម្បីទៅទទួលគាត់នៅព្រលានយន្តហោះផងដែរ។
សាកគិតទៅមើល នឹងមានអ្វីកើតឡើង បើសិនជាប៉ូលិស តាំងចិត្តធ្វើតាមសាលក្រមតុលាការ ហើយចាប់ខ្លួនលោក សម រង្ស៊ី ហើយអ្នកគាំទ្រគាត់ មិនបណ្តោយឲ្យប៉ូលិសចាប់ខ្លួនគាត់នោះ។ ពេលនោះ មនុស្សគ្រប់គ្នា នឹងធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់ របស់លោក សម រង្ស៊ី ហើយការប៉ះទង្គិចគ្នាប្រាកដជាកើតឡើង ចំណែកផលវិបាកគឺគ្មាននរណានឹកស្មានដល់ឡើយ។
ការចាប់លោក សម រង្ស៊ី នឹងអាចផ្តល់លេសគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការដុតបញ្ឆេះការបះបោរមួយ តាមអ្វីដែលលោក សម រង្ស៊ី ធ្លាប់គិត។ ការបះបោរជាចំហមួយ នឹងអាចប្រកាសឡើងនៅពេលនោះ ហើយអាចនឹងរុញច្រានកម្ពុជា ឲ្យធ្លាក់ក្នុងវិបត្តិនយោបាយដ៏សែនធ្ងន់ ឬសង្គ្រាមស៊ីវិលដូចដែលអ្វីបានកើតនៅប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងឡាយ ដែលឆ្លងកាត់បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ឬបដិវត្តន៍រដូវផ្ការីក ឬក៏បដិវត្តន៍ផ្កាឈូក។
ទស្សនាវដ្តី The Economist បានសន្និដ្ឋានថា ប្រទេសទុយណេស៊ី ប្រទេសអេហ្ស៊ីប ប្រទេសលីប៊ី ប្រទេសយេម៉េន និងប្រទេសស៊ីរី ដែលកើតមានបដិវត្តន៍ទាំងនោះ គឺគ្មានប្រទេសណាមួយ រហូតមកទល់ពេលនេះ មានស្ថិរភាពនយោបាយ ឬលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដ៏ត្រឹមត្រូវឡើយ។ ការតវ៉ា បាតុកម្ម អំពើហិង្សា កុប្បកម្ម ភេរវកម្ម កំពុងញាំញីប្រទេសទាំងនោះ ពិសេសប្រទេសស៊ីរី ស្ថិតនៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅឡើយ។
ប្រទេសកម្ពុជាដែលត្រូវគេ ចាត់ទុកថា កំពុងតែធ្វើដំណើរលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនោះ មិនគួរនឹងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងនោះឡើយ។ ចំណែកលោក សម រង្ស៊ី ក៏មិនគួរគិតអំពីអ្វីដែលបំផ្លិចបំផ្លាញ សម្រាប់ប្រទេស និងប្រជាជនកម្ពុជាដែរ។
នៅក្នុងការវិភាគលើកក្រោយ អ្នកនិពន្ធ នឹងព្យាយាមពន្យល់លម្អិតថា តើការបះបោរនៅប្រទេសទាំងនោះ មានទំហំផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរប៉ុនណា ហើយថាហេតុអ្វី ក៏កម្ពុជាមិនគួរចម្លងវាចូលមក៕
ប្រភពពី៖ ខ្មែរស្ថាបនា
No comments:
Post a Comment